Yüreğimin sahillerine adın vuruyor.
Kulaklarımda gülüşün , ufukta duruşun , içimde hasretin var.
Yüreğimin tozlu sayfaları açılmamak üzere kapanırken , yaşattığın her şey adına son bi defa daha yazıyorum.
Unutulmayacak sevgiliye itafen!...
Yokluğunun kaçıncı günü saymadım!...
Tek bildiğim bir gecenin daha sabaha vurduğu saatte bilinmez bir yerdeyim.
Nerden başlamalıyım.
Bilmiyorum!...
Gidişlerinin yaktığı yüreğimin çiçekleri açmadığı zamanlar geldiğinde anladım içimin acıdığını ve surlarımın yıkıldığını.
Sevmenin kafi gelmediği ve sıcak bir dokunuşa ihtiyaç duyulduğu bu zamanlar da yanımda olmayışının ezikliğini hissettim.
Ve anladım ki sen hiçbir şeyim olmamışsın! olamamışsın!
Bir nefes kadar yakın olduğunu düşünürken ufuk kadar uzak olduğunu hissettiğim an mahşer yerine döndü yüreğim.
Bitti içimde sana dair güzel her ne varsa.
Karanlığımın aydınlığı , ayazımın güneşi olduğunu düşünürdüm.
Çöllerde serin bir vaha , sahillerde hırçın bir dalgaydın benim için.
Yaşattığın acılar hiç yer etmedi yüreğime.
Uğruna hiç ettiğim hayatların hesabı soruluyor şimdilerde bana.
Hangimize yanmalıyım bende bilmiyorum.
Yolumu şaşırmışım.
Nereye gitsem karşımda hasretin var.
İlk defa sahip olamamanın acısı vuruyor yüreğimin küflü duvarlarına.
Korkuyorum.
Bu yalnızlık ürkütüyor beni.
ve aldığım ah lar kabusum olup zindana çeviriyor gecelerimi.
Nefes almak zorlaşıyor ve boğuluyorum?..
Sıcak bir çift kol ararken yalnızlık bürüyor içimi.
Gidişlerin yarım bırakmış beni.
Meğer ne çok sevmişim seni.
>
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder